علت دقیق بیرون زدگی مقعد مشخص نیست، اما برخی از عوامل خطر آن عبارت‌ اند از:

• یبوست مزمن و فشار بیش از حد هنگام دفع
• ضعف عضلات کف لگن و اسفنکتر مقعد
• افزایش سن، به‌ ویژه در افراد بالای ۶۵ سال
• عوامل ژنتیکی، به دلیل مشاهده این بیماری در برخی اعضای یک خانواده
• عفونت‌ های انگلی (مانند شیستوزومیازیس)
• بیماری‌ های مزمنی که فشار داخل شکم را افزایش می‌ دهند، مانند بزرگی خوش‌ خیم پروستات یا بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
• مشکلات ساختاری در لیگامان‌ های نگهدارنده رکتوم
• بیماری‌ های مادرزادی روده مانند بیماری هیرشپرونگ
• آسیب‌ های پیشین در ناحیه کمر یا بیماری‌ های دیسک کمری

عوارض بیرون زدگی مقعد

• آسیب به رکتوم، از جمله زخم و خونریزی
• گیر افتادن رکتوم در خارج از بدن
• کاهش خون‌ رسانی به رکتوم و احتمال بروز نکروز (قانقاریا)

روش های تشخیص افتادگی رکتوم

این بیماری معمولاً با معاینه فیزیکی تشخیص داده می‌ شود. در مواردی که رکتوم پس از دفع خود به‌ خود به داخل بازمی‌ گردد، ممکن است پزشک از بیمار بخواهد هنگام معاینه زور بزند تا بیرون‌ زدگی را مشاهده کند.

برای تشخیص افت داخلی، ممکن است از روش‌ هایی مانند سونوگرافی، رادیوگرافی تخصصی و اندازه‌ گیری عملکرد عضلات مقعدی (مانومتری آنورکتال) استفاده شود. در صورت وجود خونریزی مقعدی، پزشک ممکن است آزمایش‌ های تکمیلی برای بررسی بیماری‌ هایی مانند سرطان روده انجام دهد.

حدود ۱۱٪ از کودکان مبتلا به افت رکتوم به فیبروز کیستیک دچار هستند، بنابراین انجام آزمایش برای این بیماری در کودکان ضروری است.

درمان پرولاپس مقعد

نوع درمان به سن بیمار، شدت افت و وجود مشکلات دیگر در لگن بستگی دارد. روش‌ های درمانی شامل:

• اصلاح رژیم غذایی و سبک زندگی برای رفع یبوست مزمن، مانند افزایش مصرف میوه، سبزیجات، غلات کامل، مایعات و فعالیت بدنی منظم. این روش معمولاً برای درمان افت رکتوم در کودکان کافی است.
• بستن مخاط رکتوم با نوارهای لاستیکی در موارد افت مخاطی
• جراحی در موارد شدید

پیشنهاد میکنیم در صورتی که شرایط خاصی دارید، حتما قبل از استفاده با متخصص پوست مشورت کنید. همچنین افرادی یکی از موارد را تجربه میکنند، لازم است که حتما با پزشک استفاده از زینک اکساید را مطرح کنند:

• حساسیت به زینک اکسید، سایر داروها، مواد غذایی یا نگهدارنده‌ ها
• بارداری یا قصد باردار شدن
• شیردهی

در صورت فراموش کردن مصرف دارو چه کنیم؟

اگر مصرف زینک اکسید را در یک نوبت فراموش کردید، در اولین فرصت ممکن آن را استفاده کنید. اما اگر نزدیک به زمان نوبت بعدی است، تنها همان نوبت را استفاده کرده و مقدار مصرف را دوبرابر نکنید.

نام‌ های تجاری رایج زینک اکسید

زینک اکسید در برندهای مختلف و با نام‌ های تجاری گوناگون عرضه می‌ شود. برخی از محبوب‌ ترین نام‌ های تجاری شامل موارد زیر هستند:

• Aquaphor (آکوافور)
• Desitin (دستین)
• Balmex (بالمکس)
• Boudreaux Butt Paste (پماد بودرو)
• Triple Paste (تریپل پِیست)
• Coppertone (کاپرتون)
• Dr. Smith’s (دکتر اسمیت)
• Flanders Buttocks (پماد فلندرز)
• Novana Protect (نووانا پروتکت)
• Medi-Paste (مدی‌پِیست)
• https://omigo.ir

عوارض مصرف پماد زینک اکساید

زینک اکساید موضعی همراه با اثرات مورد نیاز خود ممکن است عوارض ناخواسته ای ایجاد کند. اگرچه همه این عوارض جانبی ممکن است رخ ندهند، اما در صورت بروز ممکن است به مراقبت های پزشکی نیاز داشته باشند.

در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی زیر هنگام مصرف موضعی زینک اکساید، فوراً با پزشک خود مشورت کنید:

• خارش شدید، التهاب یا قرمزی غیرطبیعی
• کهیر یا بروز جوش‌های پوستی
• تورم در صورت، لب‌ها، زبان یا گلو (نشانه احتمالی آلرژی شدید)

برخی از عوارض جانبی موضعی زینک اکساید ممکن است نیازی به مراقبت پزشکی نداشته باشند. همچنین این عوارض جانبی ممکن است در طول درمان از بین بروند زیرا بدن شما با دارو سازگار می شود.

در حالی که داروهای ضد ویروسی موثرترین درمان برای تبخال هستند، برخی از افراد روش‌ های جایگزین را برای تسکین علائم و پیشگیری از شیوع آن بررسی می‌ کنند.

۱. درمان های طبیعی

• مکمل های لیزین: برخی از مطالعات نشان می دهد که لیزین، یک اسید آمینه، ممکن است با مهار تکثیر ویروس، به کاهش دفعات شیوع تبخال کمک کند.

• بادرنجبویه: حاوی خواص ضد ویروسی است و ممکن است به تسکین تبخال و تسریع بهبودی کمک کند.

• آلوئه ورا: ژل آلوئه ورا که به دلیل اثرات ضد التهابی و تسکین دهنده اش شناخته شده است، می تواند به کاهش ناراحتی و بهبود زخم های تبخال کمک کند.

• روغن درخت چای: یک ضد عفونی کننده طبیعی است که ممکن است به خشک کردن ضایعات تبخال و کاهش تحریک کمک کند.

۲. اصلاح سبک زندگی

مدیریت استرس بسیار مهم است، زیرا استرس یک محرک رایج برای شیوع تبخال است. تمرین هایی مانند مدیتیشن، یوگا و ورزش می تواند به کاهش سطح استرس کمک کند.

حفظ یک رژیم غذایی سالم و غنی از غذاهای تقویت‌کننده سیستم ایمنی، مانند میوه‌ها، سبزیجات و پروتئین‌های بدون چربی، ممکن است از توانایی بدن برای مبارزه با عفونت‌ها حمایت کند.

خواب کافی و هیدراته ماندن نیز می تواند به عملکرد بهتر سیستم ایمنی و شیوع کمتر بیماری کمک کند.

اجتناب از محرک های شناخته شده، مانند قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید، برخی مواد غذایی (مانند غذاهای حاوی آرژنین بالا، مانند آجیل و شکلات) و مصرف الکل، می تواند به مدیریت شیوع بیماری کمک کند.

۳. درمان های بدون نسخه و موضعی

پرشین لیدی میگوید: برخی از کرم‌های موضعی مانند دوکوسانول (Abreva)، ممکن است به تسریع روند بهبودی تبخال کمک کنند.

مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌ توانند به کاهش درد و ناراحتی مرتبط با زخم‌ های تبخال کمک کنند.

کمپرس خنک کننده یا کیسه یخ می تواند تورم را کاهش دهد و خارش یا سوزش را تسکین دهد.

جلوگیری از انتقال تبخال

از آنجایی که تبخال بسیار مسری است، انجام اقدامات پیشگیرانه بسیار مهم است:

• رابطه جنسی ایمن داشته باشید: استفاده از کاندوم و سد دهانی می تواند به کاهش خطر گسترش تبخال تناسلی کمک کند، اگرچه محافظت کاملی ایجاد نمیکند.

• از تماس مستقیم در طول شیوع بیماری اجتناب کنید: در صورت وجود زخم های فعال از بوسیدن، ظروف مشترک یا انجام فعالیت جنسی خودداری کنید.

• از درمان سرکوب‌ کننده استفاده کنید: برای افراد مبتلا به شیوع مکرر، داروهای ضد ویروسی روزانه می‌ تواند احتمال انتقال به شرکا را کاهش دهد.

آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که برای از بین بردن یا مهار رشد باکتری ها تولید شده اند. آنها با هدف قرار دادن ساختارها یا فرآیندهای باکتریایی خاص مانند سنتز دیواره سلولی، تولید پروتئین یا تکثیر DNA عمل می کنند. آنتی بیوتیک ها را می توان به دو نوع اصلی طبقه بندی کرد:

1. آنتی‌ بیوتیک‌ های ضد باکتری: این آنتی‌بیوتیک‌ها مستقیماً با تخریب دیواره‌های سلولی یا مختل کردن عملکردهای حیاتی باکتری‌ ها را از بین می‌برند.
2. آنتی بیوتیک های باکتریواستاتیک: این آنتی بیوتیک ها رشد باکتری ها را مهار می کنند و به سیستم ایمنی اجازه می دهند عفونت را از بین ببرد.

برای اطمینان از درمان موثر، متخصصان مراقبت های بهداشتی آنتی بیوتیک ها را بر اساس حساسیت باکتریایی، محل عفونت و سابقه پزشکی بیمار انتخاب می کنند.

انواع رایج آنتی بیوتیک ها و موارد استفاده از آنها

پنی سیلین ها

پنی سیلین ها با اختلال در سنتز دیواره سلولی باکتریایی عمل کرده که منجر به مرگ سلولی می شود.

انواع رایج پنی سیلین ها عبارتند از:

• پنی سیلین G و پنی سیلین V: برای عفونت های استرپتوکوکی، سیفلیس و انواع خاصی از پنومونی استفاده می شود.
• آموکسی سیلین: معمولاً برای عفونت های گوش، عفونت های دستگاه تنفسی و عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) تجویز می شود.
• آمپی سیلین: در برابر عفونت های تنفسی، مننژیت و عفونت های دستگاه گوارش موثر است.

مزایای مصرف پنی سیلین ها:

✔موثر در برابر بسیاری از باکتری های گرم مثبت

✔ به طور کلی بی خطر با عوارض جانبی کمی است

عوارض استفاده از پنی سیلین ها:

✖ برخی از باکتری ها مقاومت ایجاد کرده اند (مانند MRSA)

✖ می تواند در برخی افراد واکنش های آلرژیک ایجاد کند

مترونیدازول (فلاژیل)

مترونیدازول یک آنتی بیوتیک منحصر به فرد است که در برابر باکتری های بی هوازی و برخی انگل ها موثر است. با اختلال در سنتز DNA باکتریایی عمل می کند.

موارد استفاده متداول:

• عفونت های باکتریایی: در برابر کلستریدیوم دیفیسیل (C. diff)، واژینوز باکتریایی و عفونت های باکتریایی بی هوازی موثر است.
• عفونت های انگلی: ژیاردیا، تریکوموناس و انتامبا هیستولیتیکا را درمان می کند.
• درمان هلیکوباکتر پیلوری: در درمان ترکیبی برای زخم معده استفاده می شود.

مزایای مصرف مترونیدازول:

✔موثر در برابر باکتری های بی هوازی

✔ همچنین برخی از عفونت های انگلی را درمان می کند
ادامه مطلب مشکلات گوارشی در سلامت پایدار

در حالی که هیچ درمان قطعی برای ویروس تبخال وجود ندارد، اما چندین گزینه درمانی می توانند به مدیریت علائم و کاهش دفعات شیوع بیماری کمک کنند. که در ادامه درباره آنها صحبت کردیم:

داروهای ضد ویروسی

داروهای ضد ویروسی موثرترین داروها برای درمان تبخال هستند. آنها با مهار تکثیر ویروس در بدن عمل می کنند و در نتیجه شدت و مدت شیوع بیماری را کاهش می دهند. داروهای ضد ویروسی رایج عبارتند از:

• آسیکلوویر (زویراکس): اغلب برای هر دو HSV-1 و HSV-2 تجویز می شود، می توان از آن در هنگام شیوع یا به عنوان یک اقدام پیشگیرانه استفاده کرد.
• والاسیکلوویر (Valtrex): در واقع نوعی پیش داروی آسیکلوویر است که دوز کمتری دارد و به طور موثر خطر انتقال را کاهش می دهد.
• فامسیکلوویر (Famvir): گزینه دیگری که به مدیریت شیوع و کاهش علائم کمک می کند.
• این داروها می توانند به طور قابل توجهی دفعات شیوع را کاهش داده و خطر انتقال به افرادی که با آنها رابطه جنسی دارید را به حداقل برسانند.

درمان های موضعی

برای تبخال دهان، کرم های موضعی حاوی عوامل ضد ویروسی می توانند علائم را در هنگام شیوع بیماری کاهش دهند. کرم های بدون نسخه نیز ممکن است خارش و ناراحتی را تسکین دهند. استفاده از این درمان ها در اولین نشانه شیوع بیماری می تواند به تسریع بهبودی کمک کند.

اصلاحات سبک زندگی

ایجاد برخی تغییرات مفید در سبک زندگی می تواند به مدیریت موثر تبخال کمک کند:

• مدیریت استرس: تکنیک هایی مانند یوگا، مدیتیشن و ورزش منظم می تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند.
• رژیم غذایی سالم: یک رژیم غذایی متعادل و غنی از ویتامین ها و مواد معدنی از سلامت کلی و عملکرد سیستم ایمنی حمایت می کند.
• اجتناب از محرک ها: شناسایی محرک های فیزیکی،  مانند استرس یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید شدید، می تواند به کاهش دفعات شیوع کمک کند.

روش های انتقال ویروس تبخال

دلیل ابتلا به تبخال دهان یا HSV-1 می تواند با فردی باشد که از طریق روشهای زیر به این ویروس مبتلا است:

• بوسیدن.
• لمس کردن پوست فرد در نزدیکی دهان
• اشتراک ظروف غذا، بالم لب یا تیغ اصلاح.
• اگر از کسی که تبخال دارد رابطه دهانی دریافت می کنید، ممکن است عفونت تبخال را به اندام تناسلی شما منتقل کند.

روش انتقال تبخال تناسلی و ابتلا به HSV-2 شامل موارد زیر می باشد:

• مقاربت مقعدی، واژینال-آلت تناسلی و واژن-واژن.
• رابطه جنسی دهانی با فردی که آلوده است.
• تماس پوست به پوست بدون انزال.
• لمس زخم های باز، از جمله در هنگام شیردهی.
• زایمان توسط مادر یا والدین بارداری که عفونت فعال دارند.

شما نمی توانید تبخال تناسلی را از اشیایی مانند توالت فرنگی بگیرید. اما می توانید تبخال تناسلی را از طریق اسباب بازی های جنسی مشترک منتقل کنید. (برای ایمن ماندن، اسباب بازی های جنسی را قبل و بعد از استفاده از آنها بشویید و آنها را به اشتراک نگذارید. اگر این کار را می کنید، آنها را با کاندوم محافظت کنید.)

عارضه “ملنا” به انگلیسی Melena در واقع یک

اصطلاح پزشکی برای مدفوع سیاه و قیری رنگ است که از خونریزی در دستگاه

گوارش فوقانی (GI) بیمار ناشی می شود. مدفوع سیاه نشانه وجود خون کهنه در

دستگاه گوارش بوده که به این شکل ظاهر شده است. خون در حین حرکت در دستگاه

گوارش شما از بالا (ابتدای دستگاه گوارش)، سیاه و قیری می شود. منشا دقیق

این عارضه معمولاً در معده یا قسمت فوقانی روده کوچک می باشد. مواد شیمیایی

و زائد گوارشی در طول حرکت خود برای دفع، با خون تعامل کرده و رنگ و بافت

آن تغییر میکند.

تفاوت ملنا و خونریزی گوارشی چیست؟

ملنا نشانه خونریزی در دستگاه گوارش فوقانی است. اما همه خونریزی های

گوارشی سیاه نیستند. اگر از انتهای دستگاه گوارش خونریزی می کنید، مانند

روده بزرگ، به احتمال زیاد قرمز به نظر می رسد. خونریزی گوارشی تحتانی

تازه‌ تر است و قبل از بیرون آمدن در مدفوع، مسافت کمتری برای طی کردن

دارد.

دلایل مدفوع سیاه چیست؟

سیاه شدن مدفوع ناشی از خونریزی در فوقانی دستگاه گوارش (معده یا قسمت بالای روده کوچک (دئودنوم) ) میباشد. همچنین اگر احساس مزه خون در ته گلو خود میکنید، ممکن است از ناحیه تحتانی مری باشد.اگر روده شما بسیار آهسته حرکت می کند، به ندرت، ممکن است از قسمت پایینی روده کوچک یا قسمت بالایی روده بزرگ باشد.

علل خونریزی دستگاه گوارش فوقانی و مدفوع سیاه شامل موارد زیر میشود:

•  بیماری زخم پپتیک (زخم خونریزی دهنده در معده یا اثنی عشر).

•  التهاب شدید (گاستریت یا ازوفاژیت).

•  فرسایش پوشش معده (گاستروپاتی فرسایشی هموراژیک حاد).

•  تروما یا سوراخ شدن دستگاه گوارش (پارگی در پوشش داخلی دستگاه گوارش).

•  وریدهای متورم و پاره شده (واریس) در مری یا معده.

•  پارگی مری ناشی از استفراغ شدید.

•  سرطان در معده، مری یا پانکراس.

•  تب های ویروسی همراه با خونریزی، مانند ابولا.

• ملنا یا مدفوع سیاه یعنی چه؟

ملنا (مدفوع سیاه) یکی از علائم خونریزی داخلی بوده که معمولاً در دستگاه گوارش فوقانی (GI) اتفاق می افتد. هنگامی که خون قبل از بیرون آمدن از طریق مدفوع از دستگاه گوارش شما عبور کرده و سیاه می شود.

ملنا و مدفوع سیاه در واقع تفاوت جزئی با یکدیگر دارند. به این شکل که پزشک زمانی میگوید ملنا دارید که رنگ مدفوع شما در واقع ناشی از خونریزی داخلی است. اما مدفوع سیاه اغلب نشانه خونریزی گوارشی است، اما نه همیشه. برخی داروها، مکمل ها و غذاها نیز ممکن است مدفوع شما را سیاه کنند. در این صورت، ملنا نامیده نمی شود.

ملنا یا مدفوع سیاه یعنی چه؟

عارضه “ملنا” به انگلیسی Melena در واقع یک اصطلاح پزشکی برای مدفوع سیاه و قیری رنگ است که از خونریزی در دستگاه گوارش فوقانی (GI) بیمار ناشی می شود. مدفوع سیاه نشانه وجود خون کهنه در دستگاه گوارش بوده که به این شکل ظاهر شده است. خون در حین حرکت در دستگاه گوارش شما از بالا (ابتدای دستگاه گوارش)، سیاه و قیری می شود. منشا دقیق این عارضه معمولاً در معده یا قسمت فوقانی روده کوچک می باشد. مواد شیمیایی و زائد گوارشی در طول حرکت خود برای دفع، با خون تعامل کرده و رنگ و بافت آن تغییر میکند.

تفاوت ملنا و خونریزی گوارشی چیست؟

ملنا نشانه خونریزی در دستگاه گوارش فوقانی است. اما همه خونریزی های گوارشی سیاه نیستند. اگر از انتهای دستگاه گوارش خونریزی می کنید، مانند روده بزرگ، به احتمال زیاد قرمز به نظر می رسد. خونریزی گوارشی تحتانی تازه‌ تر است و قبل از بیرون آمدن در مدفوع، مسافت کمتری برای طی کردن دارد.

دلایل مدفوع سیاه چیست؟ملنا (مدفوع سیاه) یکی از علائم خونریزی

داخلی بوده که معمولاً در دستگاه گوارش فوقانی (GI) اتفاق می افتد. هنگامی

که خون قبل از بیرون آمدن از طریق مدفوع از دستگاه گوارش شما عبور کرده و

سیاه می شود.

ملنا و مدفوع سیاه در واقع تفاوت جزئی با یکدیگر دارند. به این شکل که

پزشک زمانی میگوید ملنا دارید که رنگ مدفوع شما در واقع ناشی از خونریزی

داخلی است. اما مدفوع سیاه اغلب نشانه خونریزی گوارشی است، اما نه همیشه. برخی داروها، مکمل ها و غذاها نیز ممکن است مدفوع شما را سیاه کنند. در این صورت، ملنا نامیده نمی شود.

آنتی بیوتیک ها می توانند اغلب عفونت های گونوره را درمان کنند. در صورتی که هیچ داروی خانگی یا داروی بدون نسخه برای درمان عفونت سوزاک وجود ندارد. اگر گونوره دارید، باید از یک متخصص کمک بگیرید.
گونوره معمولاً با تزریق آنتی بیوتیک سفتریاکسون به عضله یا دریافت خوراکی آزیترومایسین در طی چندین روز درمان می شود. یکی از مشکلات درمان این عفونت ظهور سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک گونوره است.

این موارد نیاز به درمان های گسترده تری دارند. که شامل درمان عفونت در یک دوره هفت روزه با مصرف آنتی بیوتیک خوراکی یا درمان دوگانه با دو نوع آنتی بیوتیک مختلف است. آنتی بیوتیک هایی که برای درمان طولانی استفاده می شوند معمولا یک یا دو بار در روز مصرف می شوند. بعضی از آنتی بیوتیک های رایج شامل آزیترومایسین و داکسی سایکلین هستند. دانشمندان در حال تلاش برای تولید واکسن و جلوگیری از عفونت سوزاک هستند.

پیشگیری از سوزاک

امن ترین راه برای جلوگیری از گونوره یا سایر بیماری های منتقله از راه جنسی STD استفاده از روش های محافظتی است. اگر رابطه جنسی دارید، همیشه از کاندوم استفاده کنید. همچنین مهم است که از سلامت شریک جنسی خود اطمینان داشته باشید، زیرا که بسیاری از بیماری های STD حتی با وجود استفاده از کاندوم همچنان منتقل می شوند. اگر شریک جنسی شما دچار علائم عفونت است، از تماس جنسی با او اجتناب کنید.
افرادی که سابقه ابتلا به هر نوع STD دیگری را دارند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به گونوره هستند. همچنین افرادی که شرکای جنسی متعددی دارند، در معرض خطر بیشتری قرار می گیرند.

در صورت ابتلا به سوزاک چه کاری انجام دهیم ؟

اگر فکر می کنید، مبتلا به گونوره هستید ، باید از هر گونه فعالیت جنسی اجتناب کنید. و بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید.
در جلسه ملاقات با پزشک جزئیات علائم بیماری خود را شرح داده و در مورد تاریخچه رابطه جنسی اطلاعات دقیق را به پزشک ارائه دهید.
اگر از آنتی بیوتیک برای درمان بیماری استفاده می کنید، لازم است مصرف دارو را انتهای آن ادامه دهید. همچنین مصرف دارو باید مطابق با نظر پزشک باشد. قطع کردن خودسرانه دارو ها موجب مقاومت های آنتی بیوتیکی می شود. یک یا دو هفته بعد از مصرف دارو ها مجدداً به پزشک مراجعه کنید تا از سلامت خود مطمئن شوید. بعد از درمان کامل عفونت می توانید فعالیت های جنسی را از سر بگیرید.
کلینیک اچ پی وی / درمان سوزاک