هنگامی که یک زخم در مقعد مانند شقاق یا فیشر در زنان و مردان ایجاد می شود، اسفنکتر داخلی مقعد معمولاً دچار اسپاسم شده و باعث جدا شدن بیشتر پارگی، محدود شدن جریان خون در ناحیه، اختلال در بهبودی و ایجاد درد می شود.
طبق آمار بیان شده است که از هر پنج نفر بین زنان، مردان و کودکان؛ یک نفر در طول زندگی خود دچار شقاق می شود که نوعی زخم نشیمنگاهی است. این عارضه ممکن است دست کم گرفته شود زیرا برخی از افراد ممکن است از صحبت کردن با پزشک خود خجالت بکشند.
شقاق مقعد در زنان و مردان چیست؟
شقاق پارگی در پوشش مقعد (دهانه ای که مدفوع در آن دفع می شود) است. پارگی به طور معمول در یک حلقه دایره ای از عضله به نام اسفنکتر داخلی مقعد گسترش می یابد شقاق اگر کمتر از شش هفته وجود داشته باشد حاد یا اگر بیش از شش هفته باقی بماند مزمن توصیف می شود.
علت زخم شدن مقعد
شقاق مقعدی معمولاً در اثر ضربه ای ایجاد می‌شود که به کانال مقعد آسیب وارد میکند، به طور مثال این عارضه پس از اجابت مزاج بزرگ و همراه با سختی یا اسهال شدید به وجود می آید.
به ندرت، شقاق در اثر وارد کردن جسم خارجی یا مقاربت مقعدی ایجاد می شود. شقاق مقعدی همچنین می تواند در بیمارانی رخ دهد که دارای بیماری های دیگر مانند بیماری کرون (یک بیماری التهابی روده) هستند. در نتیجه، بخشی از ارزیابی ممکن است شامل آزمایش برای بررسی این شرایط باشد.
علائم و نشانه ها
بیماران مبتلا به شقاق مقعد ممکن است ابتدا متوجه خونریزی و احساس پارگی یا سوزش در پی اجابت مزاج شوند. هنگامی که یک شقاق ایجاد می شود، این علائم می تواند پس از هر حرکت روده رخ دهد. درد مقعدی میتواند شدید باشد و از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.
خونریزی معمولاً حجم کمی دارد، اگرچه اغلب قرمز روشن است. با این حال، خونریزی ممکن است رنگ کاسه توالت را تغییر دهد و ظاهر خونریزی شدید را به آن بدهد. برخی از بیماران همچنین متوجه خارش یا سوزش پوست اطراف مقعد می شوند.
خونریزی مقعدی نیز یکی از علائم شایع بواسیر و شقاق مقعدی است. گاهی اوقات این علامت اولیه سرطان مقعد با هموروئید یا شقاق مقعد اشتباه گرفته می شود که می تواند منجر به درمان نشدن سرطان مقعد شود.
آیا شقاق مقعدی نشانه ای از سرطان است؟
افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ ممکن است دچار شقاق مقعدی شوند، اما شقاق مقعدی باعث سرطان روده بزرگ یا افزایش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ نمی شود. حتی اگر فیشر نشیمنگاهی شما به طور کامل بهبود یابد، پس از اجابت مزاج شدید ممکن است دوباره عود کند. اما این به این معنی نیست که شما سرطان روده بزرگ دارید.
تشخیص
شقاق مقعدی معمولاً بر اساس علائمی که در بالا توضیح داده شد و معاینه فیزیکی قابل تشخیص است. معاینه فیزیکی شامل جدا کردن آرام باسن است که امکان بررسی بصری ناحیه اطراف مقعد را فراهم می کند. این زخم بیشتر در قسمت بالای سوراخ یا پایین آن ظاهر می شود. ترک هایی که در مکان های دیگر قرار دارند بیشتر با یک اختلال زمینه ای (مثلا بیماری کرون) مرتبط هستند.
- در تشخیص اولیه زخم فیشر اغلب می توان از معاینه رکتوم (قرار دادن انگشت دستکش دار در مقعد) یا آنوسکوپی (قرار دادن یک ابزار کوچک برای مشاهده کانال مقعدی) اجتناب کرد. این معاینات می توانند باعث افزایش درد شوند و اغلب برای ایجاد تشخیص موقت بر اساس شرح حال و معاینه بصری غیر ضروری هستند. اگر این نگرانی وجود داشته باشد که بیماری دیگری ممکن است در ایجاد شقاق نقش داشته باشد، ممکن است روش های دیگری برای تشخیص نیاز باشند.
- اگر تشخیص نامشخص باشد، معمولاً سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی توصیه می شود، به خصوص اگر خونریزی مقعدی وجود داشته باشد. کولونوسکوپی در بیماران 50 سال و بالاتر ترجیح داده می شود و همچنین می تواند برای غربالگری سرطان کولورکتال استفاده شود. در بیماران جوان‌تر که هیچ عامل خطری برای سرطان کولورکتال یا بیماری‌های روده ندارند، سیگموئیدوسکوپی ممکن است کافی باشد.
- http://www.coca.ir/%D8%B9%DA%A9%D8%B3-%D8%B4%D9%82%D8%A7%D9%82-%D9%85%D9%82%D8%B9%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86/
- ۰ ۰
- ۰ نظر